یوونتوس چقدر لاجوردی خواهد شد؟
 |
مرور ایتالیایی‌های یووه در دیدار مقابل ساسوئولو اگر نگوییم بی‌نظیر اما در كم‌نظیرترین حالت ممكن بود؛ مدت‌ها بود كه این تعداد بازیكن بومی در تركیب و نیمكت بیانكونری رویت نشده بود. بونوچی، كیه‌لینی، روگانی، كین، دشیلیو، برناردسكی، فابیو میره‌تی، كارلو پینسولیو، پرین، پله‌گرینی و امانوئله زوئلی.
این می‌تواند یك شروع امیدواركننده برای لاجوردی‌تر شدن رنگ یوونتوسِ آینده باشد. (ایده‌ای كه البته ممكن است برخی از طرفداران بین‌المللی‌ِ یووه اصراری به تحققش نداشته باشند.) با این حال اگر درنظر بگیریم كه سال آینده فدریكو گاتی به تیم افزوده خواهد شد و كیه‌زا و لوكاتلی نیز به تركیب بازخواهند گشت، دورنما برای علاقه‌مندان به تحقق این ایده بسامان خواهد شد.
دست‌كم روی كاغذ از علاقه‌مندی باشگاه به داویده فراته‌زی و جاكومو راسپادوری با خبر هستیم. از اندیشه مدیران برای آگاهی از نظر سرمربی تیم در خصوص نیكولو رووِلا و نیكولو فجولی نیز آگاهیم. و البته احتمال همیشه جذاب جانلوئیجی دوناروما را نیز می‌توانیم همچنان به عنوان گزینه‌ای بالقوه در فهرست اشاره شده‌ی پاراگراف قبلی لحاظ كنیم.
طبعاً ایتالیاییزه كردن مطلق و بدون منطق فاقد هرگونه ارزش كیفی است. برخی از عناصر خارجی تیم از جمله، دلیخت، ولاهوویچ و كوادرادو نفراتی هستند كه تیم همیشه به آنها نیاز داشته و حتی شاید با اغماض بتوان برخی نام‌های دیگر را نیز به این فهرست افزود.
شاید نیازی به بومی‌سازی بیرویه در تیم نباشد اما می‌توان نفراتی اندك اما با كیفیت را به تیم اضافه كرد. در واقع سیاست خرید صحیح مهم‌تر از هر اولویت‌گذاری دیگر است. مثلاً در صورت تمایل جدی برای خرید راسپادوری باید این نكته درنظر گرفته شود كه او الزاماً دیبالا نخواهد شد و قبل از ورود به پروسه خریدش باید جایگاه و نقش تاكتیكی او در تیم تببین و ارزیابی شود.
یك انتخاب صحیح در موسم ترانسفرینگ می‌تواند تركیبی از ارزیابی‌های فردی بازیكن مدنظر و چشم‌انداز رشد فردی او باشد. (در كنار ملاحظات اقتصادی جذب او) یووه به نفراتی مثل كیه‌زا نیاز دارد؛ بازیكنانی كه بتوانند در زمین تفاوت‌ها را رقم بزنند و عملكرد تیمی را ارتقاء بدهند. این مطلوب‌ترین مسیری‌ست كه برای ریل‌گذاری قطار ترانسفرینگ بیانكونری از نقاط مختلف ایتالیا به تورین باید پیش‌بینی شود.
ارسالی از جامعه مجازی هواداران یوونتوس در ایران
